دعا به اسم اعظم و حفظ كُلّ قرآن

ابوعمره كه معروف به زاذان بوده عجمى و ايرانى بود. وى از ياران مخصوص اميرالمؤمنين على، عليه السّلام گرديد. سعد خفاف مى‏گويد : شنيدم زاذان با اين كه عجمى است، با صداى بسيار خوب و غمگين قرآن مى‏خواند، به او گفتم: تو آيات قرآن را خيلى خوب مى‏خوانى، از چه كسى آموخته‏اى؟ لبخندى زد و گفت : روزى امام على، عليه السّلام، از كنار من عبور كرد، من شعر مى‏خواندم و صوت عالى داشتم به گونه‏اى كه آن حضرت از صداى من تعجب كرد و فرمود : اى زاذان چرا قرآن نمى‏خوانى؟ عرض كردم : قرائت قرآن را نمى‏دانم و در گوشم سخنى فرمود كه نفهميدم چه بود، پس فرمود : دهانت را باز كن، دهانم را گشودم، آب دهانش را به دهانم ماليد، سوگند به خدا، قدمى از حضورش برنداشتم كه در همان دم، دريافتم همه قرآن را به طور كامل حفظ هستم پس از اين جريان، به هيچ كس، نيازى در ياد گرفتن قرآن پيدا نكردم. سعد مى‏گويد : اين قصّه را براى امام باقر، عليه السّلام، نقل كردم، فرمود : زاذان راست مى‏گويد : چرا كه اميرالمؤمنين على براى زاذان، به اسم اعظم خدا، دعا كرد، و چنين دعايى رد خور ندارد.